ديوان اوحدي مراغي

يک بوسه اگر به جان فروشي
منت مي نه، که رايگانست

ديوان پروين اعتصامي

در قيمت جان از تو کار خواهند
اين گنج مپندار رايگانست

ديوان سعدي

رايگانست يک نفس با دوست
گر به دنيا و آخرت بخري

ديوان عطار

چنان ز بار گنه گردنم گرانبار است
که اين سبکدل بيچاره رايگانست گران

جوهر الذات عطار

ترا اين نفس ملعون آنچنانست
که خون تو مر او رايگانست

ترا اين گنج معني رايگانست
که ديدارش به از کون ومکانست

ديوان فيض کاشاني

گفتم که حاجتي هست گفتا بخواه از ما
گفتم غمم بيفزا گفتا که رايگانست

ديوان شمس

اگر کان شکر خواهي همان جاست
ور انگشت شکر خود رايگانست

ور زانک نازنيني بي سيم و زر ببيني
چونک عنايت آمد اقبال رايگانست

آن شهريار اعظم بزمي نهاد خرم
شمع و شراب و شاهد امروز رايگانست

ارمغان حجاز اقبال لاهوري

ز طوفاني که بخشد رايگاني
حريف بحر گردد آب جوها

ديوان پروين اعتصامي

برد اينهمه رنج رايگاني
چون تجربه يافتي سرانجام

شتابنده چو ايام جواني
جواني بخش هستي رايگاني

بس رمز ز دفتر سليمان
خواندند به ديو، رايگاني

خسرو نامه عطار

گهي دزديد از آب زندگاني
بلب بردش ز شکر رايگاني

کسيرا عشق باشد با جواني
چو تو معشوق يابد رايگاني

جوهر الذات عطار

منم آن جوهر ذات عياني
که دارم طوق لعنت رايگاني

براند زين بهشتت رايگاني
ز ناگه خوار و سرگردان بماني

کمالم را ندانند رايگاني
ببينندم همه اينجا نهاني

چنان ميخواست تا سر نهاني
بگويد فاش اينجا رايگاني

دهد جام وصالش رايگاني
کند بر فرق او گوهر فشاني

نخواهد ماند دنيا جاوداني
ولي ميدان تو عقبي رايگاني

وصالي يابد آنجا جاوداني
دهد او را تمامت رايگاني

بياب آخر حقيقت رايگاني
تن اندر عشق وز عشق ميگوي

حقيقت از تو دارم زندگاني
مرا بخشيده تو رايگاني