حديقة الحقيقة و شريعة الطريقة سنايي

مرد را در لباس خلقان جوي
گنج در کنجهاي ويران جوي

گنج قارون به دامن سنگي
زيب حورا عيان به هر رنگي

نيست از نقطه تا خط فرمان
گنج بي رنج و درد بي درمان

مرد چون رنج برد گنج برد
مرغ راحت ز باغ رنج برد

رنج بردار تا بيابي خنج
رنج مارست خفته بر سر گنج

رنج کش را نصيبه چبود گنج
بستر خواب راحت آمد رنج

هر چه ز آغاز دل به رنج بود
عاقبت ناز و عز و گنج بود

هدکه از بهر شاه رنج کشيد
رنج او سوي خانه گنج کشيد

بود از آغاز رنج و غم خوردن
عاقبت گنج بود و بر خوردن

بال شاهين چو حال مرد بجشک
گنج شک خالي آمد از گنجشک

گنج را چشم زخم شد بذلش
ظلم را گوشمال شد عدلش

پادشاهي به رنج کرد به دست
آنگهي پاي او به گنج ببست

از تو کمتر عطا که سايل برد
بيشتر دان ز گنج باد آورد

چون در گنج عقل بگشادي
هر کسي را ز داد دل دادي

به خدا ار به من دهي صد گنج
برنخيزد ز جان من اين رنج

آفتاب اصل جنگ و گنج آمد
گرچه خفاش ازو به رنج آمد

سخت بيخي درخت از بادست
گنج پر زر ز ملک آبادست

ملک آباد به ز گنج روان
شادي دل ندارد ايچ روان

گنج و انبار ما براي شماست
وين خزاين همه عطاي شماست

دين بي لطف شاخ بي بارست
ملک بي قهر گنج بي مارست

زين سپس اهل غزني از غم و رنج
رسته گشت و نشست بر سر گنج

هر کجا راحتيست صد رنج است
زير رنج اندرون همه گنج است

رنج با گنج و زحمت نااهل
چون بريدي طمع ترا شد سهل

پس در اين چند روزه پيوندي
کنج محراب و گنج خرسندي

روضه اي گشت بر تو کنج لحد
فرش روضه ز گنج فضل احد