حديقة الحقيقة و شريعة الطريقة سنايي

زيرکي را که دل نخواهد رنج
عافيت کنج به قناعت گنج

هر که اين کنج و گنج بگذارد
کس از او او ز کس نيازارد

ديوان سيف فرغاني

کرده فداي دنيي ناپايدار دين
اي گنج را بخانه ويران فروخته

حديث گنج معاني همي کند با تو
زبان قرآن در کام اژدهاي حروف

قرآن چه بود مخزن اسرار الهي
گنج حکم و حکمت آن نامتناهي

در صورت الفاظ معانيش کنوزست
وين حرف طلسميست بر آن گنج الهي

مرا اين دولت و مکنت عجب نيست
امانت دار گنج مصطفايم

دل چو گنج مرا مار هجر تو بطلسم
نهاد در دهن اژدهاي انديشه

بطلسمي بسر گنج وصالم نرسي
که ازين پوست که داري بدر آيي چون مار

بکنجي اگر عشق بنشاندت
تو آن کنج را گنج دولت شمار

بزر و سيم جهان فخر مياور که بسي
مار را گنج بود مورچگانرا انبار

ماريست هجر و مهره مطلوب وصل ازو
از ديده اميد نهان گشته گنج وار

روزي قصاص تو بکند باوي ارچه داد
ايزد ز گنج رحمت خود خون بهاي تو

همه آباداني عالم رواست
گر از بهر اين گنج ويران شود

گنج حکمت بوذ در هر ذره زآن خورشيدوار
اندر آن ويرانها کردم نظر باز آمدم

بپاي خود بسر گنج وصل او نرسي
وگر بحيله شوي جمله تن چو مار انگشت

نگفتم همچو خاقاني ثناي هيچ خاقاني
تو از گنج عطاي خود ز خاقان بي نيازم کن

ياد گير اين پند موزون را که اندر نظم اوست
بيتها بحر معاني لفظها گنج گهر

اي در سخن دهانت تنگ شکر گشاده
لعلت بهر حديثي گنج گهر گشاده

هرکه بيند با رقيبان مر ترا گويد همي
هستي اي گنج گهر در صحبت ماران دريغ

دل منست ز عالم حواله گاه غمت
حواله چند کني گنج را بويراني

نزد تو خريداران گر معدن سيم آرند
اي گنج گهر زآن لب مفروش بزر بوسه

اندر خرابه دل من گنج مهر تست
اي شه سپرده اي بگدايي خزينه يي

مکن چون طالب دنيا جهان صورت آبادان
که در ويراني صورت بيابي گنج معني را

کنج دهان چو باشد از گنج ذکر خالي
اي زهردار غفلت ماري شمر زبان را