4899 مورد در 0.00 ثانیه یافت شد.
شاهنامه فردوسي
بسي لشکر و گنج و بس خواسته
همه از در گنج و گاه و کلاه
بزد ناي رويين بنه بر نهاد
سپه را بداد او دو ساله درم
هنوزت نبد گفت هنگام گاه
ز خوي بد خويش بودي به رنج
ز چيزي که من گرد کردم به رنج
ز گنج و ز اسپان آراسته
همه نامداران با تاج و گنج
همان گنج بي رنج و تخت مهي
نکرد ايچ کس را به بخشش دژم
وگر آب دريا و گر در و مشک
ببخشد نينديشد از رنج خويش
همه پاک با گنج و افسر شويد
بيارد همانا ندارد به رنج
به ايوان نبودش کسي هم نبرد
به کپان درم سختن آغاز کرد
چو سيصد ز ديبا و تخت و کلاه
پراگنده باشيد با گنج جفت
همان گنج با تخت و افسر تراست
تو داري برين بر فزوني مخواه
بياوردم آن گنج و تخت و کلاه
مرا مايه خون آمد و درد و رنج
که گويند گنج و سپاهت کجاست
اگر کام اگر گنج يابد بسي