4899 مورد در 0.00 ثانیه یافت شد.
شاهنامه فردوسي
بزرگي و مردي و نيروي دست
همان تخت و گنج و کلاه مرا
که بي رنج شد مردم از گنج و چيز
نه اورنگ و فر و نه گنج و سپاه
نهشتي که با او برفتي برنج
ز گيتي کسي را که بردند رنج
که مادر بدو ياد کرد از پدر
دو هفته دران شارستان بود شاد
پراگنده شد بدره پنجاه و پنج
درم داد يک ساله از گنج شاه
ز گنج و ز تخت و ز نام بلند
وگر چند با گنج و با افسرند
بجايي که پي برنهي رنج تست
بدين داشتند ارج گنج و سپاه
نشد نيز جايي پراکنده گنج
نبيند ز گنج درم نيز رنج
پر از درد گريان ز رنج توايم
ز نيروي دست و ز مردان و گنج
کسي را سپار اين سراي سپنج
چنان دان که آن از پي گنج برد
همانا فزون آيد از گنج اوي
ببخشم بدو هرچ خواهد ز گنج
وصي کرد گودرز کشواد را
ببخش و بترس از بد روزگار
پر از افسر و زيور و گوهرست