ديوان وحشي بافقي

من و آزردگي از عشق او حاشا معاذلله
دلي کز مهر پر باشد در او آزار کي گنجد

به رطل بخت يک خمخانه مي ساقي که بر لب نه
به ظرف تنگ من اين باده بسيار کي گنجد

چه جاي مرهم راحت دل بيمار وحشي را
بجز حسرت در آن دل کز تو شد افکار کي گنجد

پيام مشرق اقبال لاهوري

نه تو اندر حرم گنجي نه در بتخانه مي آئي
وليکن سوي مشتاقان چه مشتاقانه مي آئي

ديوان امير خسرو

همانست گنج که ديدي چو خاک هر گنجي
که زير خاک نهي، خاک بر سر آن گنج

ديوان اوحدي مراغي

اگر به دست من افتد ز طره تو شکنجي
چنان شناس که: گنجي به دست بي درم افتد

از همه گنجي سعيد وز همه رنجي بعيد
گر تو نداني که کيست؟ اوست که يار تو شد

بر دل ويران من طعنه زدن تا به چند؟
بين که: چه گنجي دروست با همه ويران شدن

ز بهر ديدن روي تو بينايي نگه دارم
چه ميگويم؟ نه آن نوري که در گنجي به بينايي

به وصفت کند ازينم من که: ميدانم نه آني تو
که در تقرير ما گنجي و در تحرير ما آيي

ديوان انوري

هرکجا گنجي نهد در کان و دريا آفتاب
مه که بيت المال او دارد ترا گنجور باد

ديوان بيدل دهلوي

در عرق گم شد جبين فطرت از ننگ هوس
آه ازان گنجي که گرديد آب در ويرانه ات

نفس بيهوده دارد پرفشانيهاي ناز اينجا
تو مي گنجي و بس گر در دل عشاق جا باشد

قدر تو کس چه داند تا بر تو جان فشاند
اي آفتاب تابان گنجي و گنج مفتي

ديوان خاقاني

توقيع خاقان از برش، از صح ذلک زيورش
گوئي ز جود شه برش، گنجي است پيدا ريخته

از لفظ من گاه بيان، در مدحت اي شمع کيان
گنجي است از سمع الکيان، در سمع دانا ريخته

معمار دين آثار او، دين زنده از کردار او
گنجي است آن ديوار او از خضر بنا داشته

ديوان خواجوي کرماني

گر چه ما بنياد عمر از باده ويران کرده ايم
کي بود گنجي چو ما در کنج هر ويرانه ئي

ديوان سعدي

هر که را کنج اختيار آمد تو دست از وي بدار
کان چنان شوريده سر پايش به گنجي در فروست

ديوان سلمان ساوجي

بنده در کنجي است چون گنجي معطل لاجرم
همچو گنج از دست طالع خاک بر سر مي کند

سر سوداي تو گنجي است نهان در دل من
به زيان مي رود آن چون به زبان مي آيد

در همه عالم نمي گنجي ز فرط کبريا
در دل تنگم نمي دانم که چون جا کرده اي

جمشيد و خورشيد ساوجي

به هر کنجي گرت صد گونه گنج است
به هر گنجي از آن صد گونه رنج است

ديوان سنايي

گنجي که به هر کنج نهان بود ز قارون
از خاک برآورد مر آن گنج نهان را

هر که در آباد جايي جست بي جايست و جاه
هر که در ويرانه رنجي برد گنجي بر گرفت