4899 مورد در 0.01 ثانیه یافت شد.
مظهر العجايب عطار
در دل نادان معاني رنج شد
واندر آن يک جوهري پرورده ام
کي بگوئيمش به مفلس کين کجا ست
در دو عالم مايه نيکو بود
در دل خود گنج پنهان يافتم
خيز و افشان دامن خود راز گرد
گنج دنيا پيش آن سيمرغ بوم
او از آن مي بود دايم در ملال
در دلش گنج حيا بنهاده است
نيست مثلت عارفي در مرز و بوم
تا شوي تو گنج معني را کليد
تا غني باشي به پيش کردگار
جام عرفان او ز دست شه کشيد
من ز معني گنج دارم صد هزار
هست جايش دوزخ و رويش سياه
هيچ سودي مي ندارد اي پسر
اين همه گنج فراغت يافتم
مي کند آگاهت از کشتي نوح
گر نداند مدعي اين رنج او ست
گه نجف را گنج پنهاني نهي
تو را استاد شيطان لعين است
تو را از اين معاني گوش کر شد
به پيشم دين بي دينان زبون است
حضور ذوق من ديدار يار است
تو را سر معاني قيل وقال است
که اشترهاي مستم بي مهار است
مگو کين از جنيد و با يزيد است
ز اسرارم خوارج در زحير است
نه جانم کوفه و مصر و دمشق است
برو از جمع بي دينان بپرهيز
که او خود تاج و عين اوليا است
که نام يار من دروي خطاب است
که او را جبرئيل از جان غلام است
که او جبار اکبر را وزير است
که او باب علي را چون در آمد
چنان که قبرش را ماه داده است
که هر دو کون پيشش چون گياه است
از آن گفتار من در دين نکو شد
به پيش شاه ما را جاه باشد
بگفتا يافتم من گنج پنهان
به پيش شه روم با او بيايم
که تا بيني تو روي خوب دلدار
جوهر الذات عطار
توئي گنج و همه عالم طلسمست
توئي نقش و توئي نقاش کرده
اگر چه پر کشيدم رنج جانان
که ذرات جهان را نيکخواهي
ز حق گوي و هم از حق جوي مطلق
از اين گنج پر از گوهر، گهر باش
کشيدن وارهيدم از غم و رنج
درون جان و دل بي رنج يابي