حديقة الحقيقة و شريعة الطريقة سنايي

بود مفتاح گنج خانه خود
بود مصباح آسمان وجود

که عمارت سراي رنج بود
در خرابي مقام گنج بود

در غرورش توانگر و درويش
راست همچون خيال گنج انديش

راز اين کلبه نفس غمازست
عقل کل گنج خانه رازست

از پي پنج روزه بدمردي
گنج عقبي به دنيي آوردي

در غرورش توانگر و درويش
شاد همچون خيال گنج انديش

رو که نايد نصيب گنج ترا
از ترازوي بادسنج ترا

رنج کاران و گنج لاشانند
زر نگهدار و راز پاشانند

پسري داشت شيخ ناهموار
گنج پرداز و رنج نابردار

ملک ويران و گنج آبادان
نبود جز طريق بيدادان

گنج را همچو رنج بگذارد
راز را همچو دين نگهدارد

گفتم اين و برت فرستادم
در گنج علوم بگشادم

ديوان سيف فرغاني

نهاده پادشاه پادشاهان
کليد گنج در دست عطايم

شده همچو حلاج مغلوب عشق
زده خويشتن گنج اسرار بر

ناگزيرست عشق را محنت
پاسبانند گنج را ماران

ديوان شاه نعمت الله ولي

مخزن اسرار او ما يافتيم
نقد گنج کنج ويرانيم ما

مخزن گنج جمله اسما ما
نور چشم تمام اشيا ما

نور معني نموده در صورت
گنج اسما نهاده در اشيا

طلسم گنج عشق دوست مائيم
ولي مفتاح مغلق اوست درياب

گرتو در کنج فنا ساکن شوي
عاقبت گنج بقا بنمايدت

کنج دل گوشه ويرانه اوست
گنج او حاصل گنجينه ماست

نقد گنج خزانه عالم
حاصلات دفينه دل ماست

نقدي است دفينه در دل ودل
گنجينه گنج پادشاهي است

نعمت الله گنج سلطاني
مي کند صرف هر گدا پيوست

گنج عشقش حساب نتوان کرد
بي حسابش حساب نتوان يافت