4899 مورد در 0.00 ثانیه یافت شد.
شاهنامه فردوسي
ز دينار وز تاج و تخت و نشست
ز چيزي که بايد ز بهر سپاه
که بنهاد تور از پي زادشم
همي باز خرد بدين رنج خويش
بکشت از پي گنج و تخت و کلاه
که بر کس نماند سراي سپنج
همان تخت و زرين کلاهت مراست
گسستيم چندي ز پيوند خويش
چه بايست اکنون همه رنج راه
بزرگي و فرمان و تخت و کلاه
ترا رنج بدخواه را تاج و گاه
هم ايدر نگين و هم ايدر کلاه
همان تخت و دينار و جام گهر
بنيک اختر و گردش هور و ماه
همان ترگ و شمشير و تخت و کلاه
همان از پي گنج و فرزند خويش
ز گردون روان خسته و تن بتير
شما را سپردم بکوشيد سخت
کنم يکسر از گنج دينار سير
که کس را نبود اندران دست ياب
چه گنج سليح و چه تخت و کلاه
نگهبان اين لشکر و گنج باش
وگر بوم ترکان و تخت و کلاه
بسي بار کردند با شهريار
بزرگي و ديهيم و گنج و سپاه
بزرگي و مردي و نيروي دست
همان تخت و گنج و کلاه مرا
که بي رنج شد مردم از گنج و چيز
نه اورنگ و فر و نه گنج و سپاه
نهشتي که با او برفتي برنج
ز گيتي کسي را که بردند رنج
که مادر بدو ياد کرد از پدر
دو هفته دران شارستان بود شاد
پراگنده شد بدره پنجاه و پنج
درم داد يک ساله از گنج شاه
ز گنج و ز تخت و ز نام بلند
وگر چند با گنج و با افسرند
بجايي که پي برنهي رنج تست
بدين داشتند ارج گنج و سپاه
نشد نيز جايي پراکنده گنج
نبيند ز گنج درم نيز رنج
پر از درد گريان ز رنج توايم
ز نيروي دست و ز مردان و گنج
کسي را سپار اين سراي سپنج
چنان دان که آن از پي گنج برد
همانا فزون آيد از گنج اوي
ببخشم بدو هرچ خواهد ز گنج
وصي کرد گودرز کشواد را
ببخش و بترس از بد روزگار
پر از افسر و زيور و گوهرست