1658 مورد در 0.00 ثانیه یافت شد.
ديوان فروغي بسطامي
دامن گنجي به چنگ آمد که در ويرانه نيست
تو آن گنجي که در ويرانه دلها وطن داري
ديوان قاآني
رنجي که نيکخواه تو خواهد به از شفا
گنج را شاه جهانبان از دم اژدر گرفت
ديوان محتشم کاشاني
منت از شاه کشيديم ولي زر او داد
در زير خاک رفت و درين خاکدان نماند
ديوان مسعود سعد سلمان
بر پا شد گنجي و براندازد کاني
ديوان فيض کاشاني
پاي تا سر زاري و افغان چشم تر شود
ديوان اشعار منصور حلاج
که دين گنجي است بي پايان و لا چون شکل اژدرها
آنچنان گنجي که در کنج ازل مستور بود
تا چنان ظاهر شود گنجي که اخفا کرده اي
تا چه گنجي کاندر اين ويرانه مأوي کرده اي
ديوان شمس
اين خانه و اين خواجه همه فعل و بهانه ست
سر گنجستم و بر وي چو دم مار مي گردم
گنجي است به يک حبه در غايت ارزاني
تو نيز نمي گنجي جز او که دهد ياري
ماهي تو عجب نيست که در گرد و غباري
مي خواستم پيدا شود آن گنج احسان و عطا
ديوان ناصر خسرو
جز علي گنجور ني و جز علي بندار نيست
کشکول شيخ بهايي
تذکرة الاوليا عطار
ديوان سنايي
هر چه در فهم تو گنجد که چنينم نه چنانم
ديوان شاه نعمت الله ولي
چه سودائي است عشق او که در هر سر نمي گنجد
چه علم است اينکه مي دانم که در دفتر نمي گنجد
ديوان صائب
که از خود هر که بيرون رفت در دنيا نمي گنجد
بده صائب که چند و چون درين سودا نمي گنجد
که در ميزان چو با گوهر طرف شد سنگ مي بالد
ديوان قاآني
بدين جان و تن اما تن تني ننمود و جان جاني
ديوان شمس
اين جا به فضل ايزدي ني هاي مي گنجد نه هو
ديوان شاه نعمت الله ولي
که کنج ما بود معمور و در ويرانه اي داريم
ديوان عطار
تو يقين مي دان که آن گنجي است در ويرانه اي
دل و دين بمانده واله ز تو تا تو خود چه چيزي
تو چه گوهري که در دل شده اي بدين نهاني
ديوان شمس
شهره گردد از تو آن گنجي که آن بس خاملست