ديوان شاه نعمت الله ولي

اسماي اله گنج بي پايان است
گنج ار طلبي از همه اشيا جو

کشکول شيخ بهايي

عقل من گنج است و من ويرانه ام
گنج اگر ظاهر کنم، ديوانه ام

ذکر، گنج است، گنج پنهان به
جهد کن، داد ذکر پنهان ده

بهر فراغ دل طلب گنج ميکني
آن گنج را که ميطلبي کنج انزواست

ز ويرانه ي گنجه شد گنج سنج
رسانيد گنج هنر را به پنج

ديوان صائب

لوح طلسم گنج خدايند انبيا
بي لوح زينهار مکن جستجوي گنج

هر چند وصل گنج به کوشش نبسته است
تا ممکن است پا مکش از جستجوي گنج

اين زمان ويرانه از خواري نقاب گنج شد
پيش ازين گنج از عزيزي پرده ويرانه بود

از گنج نامه پي به سر گنج مي برند
پيداست دلشکستگي از بورياي من

ديوان عطار

گنج در جاي خراب اوليتر است
گنج بود او در خرابي زان نشست

تو طلسم گنج جاني گر طلسمت بشکني
ز اژدها هرگز نترسي گنج جان آيد پديد

سر گنج او همه عالم پر است
اهل آن گنج يقين مي بايدش

اي گنج آفرينش دلها خراب از تو
آرام گير با من چون گنج در خرابي

چون نيست گنج پاي به گنجت فروشدن
بي کنج شب گذار درين گنج اژدها

منطق الطير عطار

چون نداري ذره اي را گنج و تاب
چون تواني جست گنج از آفتاب

چون درين ره مي نگنجد موي در
نيست کس را گنج گنج و روي زر

آنک از گنج گهر خرسند شد
هم بدان گنج گهر دربند شد

اسرار نامه عطار

اگر رأيش بود بردارد آن گنج
وگرنه هم چنان بگذارد آن گنج

الهي نامه عطار

اگر رايش بود بردارد آن گنج
و گر نه همچنان بگذارد آن گنج

همه بر گنج تو مشتاق جانا
نصيبي ده ز گنج خود گدا را

هيلاج نامه عطار

بخوان با خويش و از خود رنج بردار
تو داري گنج از خود گنج بردار

در اين گنجت اگر راهست بنگر
درون گنج شو و از گنج برخور

بر اين گنج من خودم که اويم
درون گنج باشد گفتگويم

بر اين گنج من خوردم در اينراز
که کردستم در اين گنج را باز

بصد نوعت بگفتم شرح اين گنج
نظر کن از سر عين اليقين گنج