ديوان مسعود سعد سلمان

گر بپاشي به يک سخا گنجي
نبوي نزد خويشتن معذور

گرم فاني نگشتي گوهر اشک
يکي گنجي شدستي شايگاني

ديوان فيض کاشاني

بناي چشم بر جانم طلسميست
درون پيکرم گنجي دفين است

مثنوي معنوي

بارها من خواب ديدم مستمر
که به بغدادست گنجي مستتر

ديوان شمس

هيچ کنجي نبود بي خصمي
هيچ گنجي نبود بي ماري

خسرو و شيرين نظامي

مسي پوشيده زير کيميائي
غلط گفتم که گنجي و اژدهائي

ليلي و مجنون نظامي

گنجي که چنين حصار دارد
نقاب در او چکار دارد؟

شرطست به تشنه آب دادن
گنجي به ده خراب دادن

شرف نامه نظامي

زمين را به گنجي بينباشتي
گذشتي و در خاک بگذاشتني

بليناس را با دگر مهتران
فرستاد و سربسته گنجي گران

اقبالنامه نظامي

سخن راند از گنج درخواسته
چو سربسته گنجي برآراسته

ز پوشيده گنجي خبر داشتست
به آن گنج گيتي بينباشتست

فرستاده اي را برآراست کار
فرستاد گنجي سوي شهريار

ديوان وحشي بافقي

واقف رنج هر سخن سنجي
عقده دان طلسم هر گنجي

هفت اورنگ جامي

آگهي هست جاودان گنجي
گنج مي بايدت بکش رنجي

براي عمارت زمين خريد
که در کندنش گنجي آمد پديد

ديوان عرفي شيرازي

گنجي بکف آورم که شايد
سرمايه نعت مصطفي را

در يکدانه گر کمتر فشانم
بده گنجي کزان به برفشانم

ديوان امير خسرو

رخي داري که وصف آن به خاطر در نمي گنجد
شراب لذت ديدار در ساغر نمي گنجد

کسي را در دهان تنگ خود چندين شکر گنجد
که تو مي خندي و اندر جهان شکر نمي گنجد

ديوان بيدل دهلوي

تو کار خويش کن اينجا توئي در من نمي گنجد
کريبان عالمي دارد که در دامن نمي گنجد

ديوان سعدي

نه آن شبست که کس در ميان ما گنجد
به خاک پايت اگر ذره در هوا گنجد

ديوان سلمان ساوجي

من امروز، از ميي مستم، که در ساغر نمي گنجد
چنان شادم، که از شادي، دلم در بر نمي گنجد

ديوان شاه نعمت الله ولي

دلم خلوت سراي تست غيري در نمي گنجد
کجا گنجد چو غير تو نمي دانم به جان تو

ديوان صائب

سرشک تلخ من در گنبد خضرا نمي گنجد
که مي پرزور چون افتاد در مينا نمي گنجد