اسرار نامه عطار

بدستت باز شد گنجي ز ايام
وليکن هست اين گنجت همه وام

ديوان امير خسرو

غم خسرو را به هيچ بفروخت
بستان که غلام رايگانم

ديوان خاقاني

وز کوي کس آب چون توان خواست
کآتش ندهند رايگانم

ديوان پروين اعتصامي

رواني که ايزد ترا رايگان داد
بگيرد يکي روز هم رايگاني

متاعي که من رايگان دادم از کف
تو گر ميتواني، مده رايگاني

ديوان سلمان ساوجي

به هندو رايگان افتاد ازو بستان به ترکي ده
که هندو قدر نشناسد متاع رايگاني را

ديوان شاه نعمت الله ولي

عشق او گنجي است و دل ويرانه اي
جاي گنجش در دل ويران بود

خسرو و شيرين نظامي

چو گنجي بود گنجش کيمياسنج
به بازي زلف او چون مار بر گنج

ديوان خاقاني

تا گنجه را ز خاک براهيم کعبه اي است
مردان کعبه گنجه نشيني گزيده اند

ديوان انوري

زر بايدت انوري وگر نيست
غم خور که هميشه رايگانست

ديوان سعدي

ارزان شده است بوسه تو
ارزان چه بود که رايگانست

الهي نامه عطار

تو پنداري که زخمش رايگانست
هزاران ساله طاعت نرخ آنست

جوهر الذات عطار

چنانش دوست ميداري که جانست
نميداني که خونت رايگانست

هفت پيکر نظامي

غرضي کز تو دلستان يابم
رايگانست اگربه جان يابم

جوهر الذات عطار

شنيدي کنز و گنجت را نديدي
اگر گنجت ببيني اندر اينجا

جام جم اوحدي مراغي

نطفه اي را که پشتواره تست
رايگانش مده،که پاره تست

منطق الطير عطار

بيست من جوهر بيامد از ميانش
خواست شد از دست حالي رايگانش

ديوان سنايي

ز عدلت بود هر عدلي که آن مي کرد نوشروان
ز گنجت بود هر گنجي که دادي حاتم طايي

ديوان عطار

اگر خواهي که اين گنجت شود معلوم دم درکش
که سر اين چنين گنجي نه بهر انجمن دارم

ديوان شمس

از آن از خود همي رنجم که منهم در نمي گنجم
سزد چون سر نمي گنجد گر از دستار بگريزم

منطق الطير عطار

عشق گنجم در خرابي ره نمود
سوي گنجم جز خرابي ره نبود

ديوان اوحدي مراغي

غلط کردم، نه آن گنجي که در آغوش من گنجي
مرا اين بس که در گنجم به کنجي در جهان تو

خسرو و شيرين نظامي

رکاب از شهربند گنجه بگشاي
عنان شير داري پنجه بگشاي

اقبالنامه نظامي

نظامي ز گنجينه بگشاي بند
گرفتاري گنجه تا چند چند

مخزن الاسرار نظامي

بابل من گنجه هاروت سوز
زهره من خاطر انجم فروز