ديوان وحشي بافقي

ز بس جوهر که آن کان در زمين بر روي هم ريزد
همه روي زمين در زير گنج شايگان باشد

ديوان عطار

اگر از سر اين گنجت خبر بايد به خاکم رو
بپرس از من در آن ساعت که سر زير کفن دارم

ديوان شمس

اي گلشنت را خار ني با نور پاکت نار ني
بر گرد گنجت مار ني ني زخم و ني دندانه اي

ديوان خاقاني

همتت در جهان نمي گنجد
هفت دريا سبو نمي دارد

فراقنامه ساوجي

کجا گنجد اندر زبان قلم؟
که بادا سيه، دودمان قلم!

حديقة الحقيقة و شريعة الطريقة سنايي

صفتش را حدوث کي سنجد
سخنش در حروف کي گنجد

ديوان شاه نعمت الله ولي

جان و جانان حريف همدگرند
غير رطل گران نمي گنجد

ديوان شيخ بهايي

نقض کرم است آن که قدرش
در حوصله اميد گنجد

جوهر الذات عطار

در اين دريا کجا گنجد حقيقت
همه مالست اسباب شريعت

همه هستي درياهاي عالم
کجا گنجد که پيش ماست شبنم

مقام حسرت آبادست دنيا
نمي گنجد يقين در ذات اينجا

کجا گنجد مرا اندر طبيعت
تو بنمودي جمال بي نشاني

هفت پيکر نظامي

همگي را جهت کجا سنجد
در احاطت جهت کجا گنجد

ديوان عرفي شيرازي

عبير امروز در جيبم نگنجد
وگر گنجد نسيم گل برنجد

ديوان اوحدي مراغي

عدم خانه نيستي راست گنجي
که وصلش وجود جهان برنگيرد

جام جم اوحدي مراغي

هست پوشيده در جهان گنجي
بدر آوردنش ببر رنجي

ديوان انوري

اينکه امروز بر سر گنجي
پاي فردات بر دم مارست

ديوان پروين اعتصامي

از آن کردند در کنجي نهانت
که بسپردند گنجي شايگانت

شاهنامه فردوسي

به گنجي که بد جامه نابريد
فرستاد نزد سياوش کليد

به نزد سياووش برخواسته
ز هر چيز گنجي بياراسته

ببخشيد گنجي بران شهر نيز
همي خواست کآباد گردد بچيز

چو گنجور کيخسرو آمد زرسب
ببخشيد گنجي بر آذرگشسب

ببخشيد گنجي بر اسفنديار
يکي تاج پر گوهر شاهوار

چو بنشست بهرام ز اشکانيان
ببخشيد گنجي با رزانيان

ببخشيد گنجي به درويش مرد
که خوردش نبودي بجز کارکرد