ناظر و منظور وحشي بافقي

چنين عمري که کس نفروخت يکدم
ز دورانش به گنج هر دو عالم

چو آن کودک که او بي رنج عالم
به دست آورد کليد گنج عالم

به نام ايزد چه گنج شايگاني
کز او گرديد پر جوهر جهاني

به دشواري چنين گنجي توان يافت
بلي کي گنج بي رنجي توان يافت

در ناسفته اين گنج معني
که در معني ندارد رنج دعوي

فرهاد و شيرين وحشي بافقي

ز گنج راز در هر کنج سينه
نهاده خازن تو سد دفينه

ولي لطف تو گر نبود، به سد رنج
پشيزي کس نيابد ز آنهمه گنج

چو راه گنج خاصان را نمايند
نه بر هرکس که آيد در گشايند

لغت فهم زبان هر سخن سنج
طلسم آراي راز نقد هر گنج

در اين ميزان گنج و عقل سنجان
که عقلش کفه اي شد کفه جان

به گنج سيم و زر بنواختندش
به شغل خويش راضي ساختندش

چه مايه گنج سيم و زر گشاديم
که تا با او قرار کار داديم

نه رنجش از پي پا رنج باشد
کند کاري که صاحب گنج باشد

که چون آن گنج خوبي در برآيد
چو جان جايش به غير دل نشايد

مرا گنجي نهان اندر نهاد است
که با وي گنج باد آورد باد است

محبت گنج و اشکم گوهر اوست
سيه ماري چو زلفت بر سر اوست

بگفت اين گنج را چون کردي انبوه
بگفت از بس که خوردم تيشه چون کوه

چو کوهم تيشه غم بر دل آيد
که اين گنج مرادم حاصل آيد

بگفت اين گنج را حاصل ندانم
بگفتا بي نيازي زين و آنم

نهان کردم ز دزد خانه کالا
به گنج خويش بستم راه يغما

ببستم چنگل شاهين ز دراج
ندادم گنج گوهر را به تاراج

شه از گنج گهر او را خريدار
فقير از آه شبگيرش طلبکار

در گنج سخن را مي کنم باز
جهان پر سازم از درهاي ممتاز

فکندم گنج باد آورد از دست
که جانم با غم عشق تو پيوست

هفت اورنگ جامي

پنج حرف است بس شگرف اين اسم
پيش گنج نهان ذات طلسم