شاهنامه فردوسي

شب تيره از دست پرمايگان
بشد نامداران چنين رايگان

به نام بزرگان و آزادگان
کزيشان جهان يافتي رايگان

که گوري فروشد به بازارگان
بديشان دهند اين همه رايگان

بخفتند ترکان و پر مايگان
جهان شد جهانجويي را رايگان

نه اين باشد آيين پرمايگان
همي تن بکشتن دهي رايگان

بزرگان و با دانش آزادگان
نبشتند يکسر همه رايگان

حسين قتيب است از آزادگان
که ازمن نخواهد سخن رايگان

ديوان خاقاني

پيش مرغان سر کوي مغان
دانه دل رايگان خواهم فشاند

آبروي است کيمياي بزرگ
کيميا رايگان نخواهد داد

بر خاک در تو آب حيوان
چون آتش رايگان ببينم

اي کعبه ملک عصمة الدين
من بنده رايگان کعبه

رباعيات خيام

باقي همه رايگان نيرزد هشدار
تا عمر گرانبها بدان نفروشي

بوستان سعدي

بياموز مردي ز همسايگان
که آخر نيم قحبه رايگان

ديوان سنايي

جان را بدهم به خدمت تو
من خدمت رايگان نخواهم

عندليب آمده در مدحت شاه
رايگان همچو سنايي به سخن

الحق بزرگوار خردمند مهتريست
کورا کسي مديح برد خاصه رايگان

حديقة الحقيقة و شريعة الطريقة سنايي

سوز سينه ش اگر عيان گردد
چنبر چرخ رايگان گردد

آب نايافته گران باشد
چون بيابند رايگان باشد

ديوان شاه نعمت الله ولي

آمدي نزد من شدي عاشق
نقد گنجينه رايگان بردي

ديوان عطار

مي ندانم من سبکدل هيچ
تا چرا رايگان گران توام

هيلاج نامه عطار

طلبکار تو بودم در جهان من
کنونت يافتستم رايگان من

خسرو نامه عطار

گرانباريم ما را رايگان بخش
زيانکاري بي سرمايگان بخش

لسان الغيب عطار

هرکه آيد در گلستان لسان
بوي سرما بيابد رايگان

جوهر الذات عطار

بهر جانب همي آب روان ديد
معظم قصرهاي رايگان ديد

بلاي قرب ماکش اينزمان تو
که بخشيديم اينجا رايگان تو