شرف نامه نظامي

جز او کاهن تيغ روشن کند
کليد از زر و گنج از آهن کند

دو مار از براي تو توفير سنج
يکي مار مهره يکي مار گنج

در اين گنجنامه زر از جهان
کليد بسي گنج کردم نهان

کسي کان کليد زر آرد به دست
طلسم بسي گنج داند شکست

وگر گنج پنهان نيارد پديد
شود خرم آخر به زرين کليد

سخنها که چون گنج آگنده بود
به هر نسختي در پراکنده بود

زبان در زبان گنج پرداختم
از آن جمله سر جمله اي ساختم

فرستاد چندان بدو گنج و مال
کزو دور شد مالش بد سگال

شه از مهر فرزند پيروز بخت
در گنج بگشاد و برشد به تخت

به شادي گرائيد از اندوه رنج
به خواهندگان داد بسيار گنج

چو استاد دانا به فرهنگ وراي
ملک زاده را ديد بر گنج پاي

به تعليم او بيشتر برد رنج
که خوش دل کند مرد را پاس گنج

به دستوري او شوي شغل سنج
که دستور دانا به از تيغ و گنج

به دارا همان گنج زر مي سپرد
بران عهد پيشينه پي مي فشرد

گهي باده مي خورد بر ياد کي
گهي گنج مي ريخت بر باد مي

بگفت اين و برزد به ابرو شکنج
چو ماري که پيچد ز سوداي گنج

چو شاه آن متاع گران سنج ديد
چو دريا يکي دشت پر گنج ديد

شه از فتح زنگي و تاراج گنج
برآسود ايمن شد از درد و رنج

به آواز پوشيدگان گفت خيز
گزارش کن از خاطر گنج ريز

ز بس گنج آگنده بر پشت پيل
به صد جاي پل بسته بر رود نيل

به گنج و به فرمان در آن ريگ بوم
عمارت بسي کرد بر رسم روم

بر آبادي راه مي برد رنج
بر آن ريگ مي ريخت چون ريگ گنج

چو آمد فرستاده راه سنج
به دارا سپرد آن گرانمايه گنج

مروت تو داري و مردي تو راست
بدانديش را گنج با اژدهاست

گر او تندر آمد تو هستي درخش
گر او گنجدان شد توئي گنج بخش