4899 مورد در 0.00 ثانیه یافت شد.
شاهنامه فردوسي
نخواهد شدن سير از خواسته
پراگندن گنج آراسته
بر اميد گنج جهان آفرين
همان نيزه و خنجر هندوان
زمين سربسر گنج کيخسروست
کزان پس نبايد کشيدنت رنج
نبندد دل اندر سراي سپنج
گرانمايه چيزي که بودش نهان
ندارم ازو گنج گوهر دريغ
بيارم بپيش تو آراسته
در رادمردي و بند بلا
بتاراج دادم همه سربسر
در گنج رازش ندارد کليد
ببنديم بر خويشتن راه رنج
گشادن در گنج توران سپاه
شتروار دينار صدبار شست
ببردند با آلت کارزار
ز اسبان وز گنج آراسته
همي ساخت آن رنج راپايگاه
سليح و در گنج آراسته
يکي گنج را درگشادند باز
بسختي و روزي پراگندنيست
يکي نامور افسري مهتري
يکي فيلسوفي نگهبان گنج
سپه را همه کرد آراسته
برافشانم اين گنج آگنده را
به آهن بياراست گنج مرا
همه گنج سوي دليران کشيد
بود شادمان در سراي سپنج
نژاد بزرگان و گنج کيان
همان ياره و تاج گوهرنگار
بياورد با خويشتن يادگار
ز هرگونه يي گنج آراسته
فرستادن مردم و رنج من
ز گنج آنچ پرمايه تر خواستي
تن زيردستان به رنج آورد
نگهبان گنج کهان و مهان
نوازنده مردم پارسا
بياراست ايوان و گاه ورا
به زفتي سر سرفرازان بود
سپاهي در گنج دارد نگاه
يکايک به نعمان منذر سپرد
همان نامداران خسروپرست
به مزد روان جهاندار جم
وگر دل به دينارشان گستريم
ازين خامشي گنج کيفر برد
نبنديم دل در سراي سپنج
بدوبر گشايم در گنج باز
نيامدش از آگندن گنج باد
به ديوانهايشان نويسيد نام