ديوان سلمان ساوجي

رايگان، چون سر و زر در قدمش، مي بازم
سر چرا بر من شوريده، گران مي دارد؟

ديوان صائب

جان و دل را رايگان آن دشمن جان برنداشت
دين و ايمان را به هيچ آن نامسلمان برنداشت

ديوان عطار

روز و شب مشغول کار و بار دنيا مانده اي
دين به سرباري دنيا رايگان مي بايدت

ديوان قاآني

ور کسي نامت کند بر در هم و دينار نقش
درهم و دينار راکس مي نگيرد رايگان

نه اين زلفت همان شيطان که خصمي داشت با ايمان
چه شد کادم صفت زينسان به خويشش رايگان کردي

ديوان محتشم کاشاني

گر نه اجل را يکي داشته بودي به کار
جود تو دادي به خلق عمر ابد رايگان

ديوان فيض کاشاني

دادي بمن جان رايگان گفتي بمن ده باز آن
جان ميدهم تا زنده ام الملک لک و الحمد لک

ديوان شمس

کو ميوه ها را دايگان کو شهد و شکر رايگان
خشک است از شير روان هر شيردان هر شيردان

درده بي دريغ از آن شيره و شير رايگان
شير و نبيد خلد را نيست حدي و غايتي

ديوان وحشي بافقي

به بازار سياست قهر او چون محتسب گردد
بلا ارزان شود نرخ سر و جان رايگان باشد

ديوان هاتف اصفهاني

از کف خود رايگان دامن امن و امان
داده و بنهاده ام ره سوي خوف و خطر

شاهنامه فردوسي

دگر گنج کش خواندي سوخته
کزان گنج بد کشور افروخته

حديقة الحقيقة و شريعة الطريقة سنايي

دوستان گنج خانه رازند
رنج بردار و گنج پردازند

ديوان عطار

جان گنج طلسم جسم دايم
بر گنج ازين طلسم بيداد

جوهر الذات عطار

همه گنج او ز ديد مصطفايست
درون گنج اويت رهنمايست

درون خاک پنهانست اين گنج
نيابد هيچکس اين گنج بيرنج

در گنج معاني برگشايد
همه در گنج بيشک ره نمايد

يکي گنج صفاتست اندر اينجا
حقيقت گنج ذاتست اندر اينجا

ز گنج اولت اشيا نمايد
چو گنج ذات ناپيدا نمايد

چو گنج اينجا برافشاني بيکبار
حقيقت گنج ذات آيد پديدار

بسر گنج حقيقت يافت خواهي
بسر درياب مر گنج الهي

ديوان مسعود سعد سلمان

کانچه خواهند گنج او گشتست
که فزاينده گنج اوکان باد

ليلي و مجنون نظامي

آن مي که کليد گنج شاديست
جان داروي گنج کيقباديست

هفت پيکر نظامي

گوهر آماي گنج خانه راز
گنج گوهر چنين گشايد باز

گنجداران فزون زحد شمار
گنج بر گنج ساختند نثار