هفت پيکر نظامي

چار يارش گزين به اصل و به فرع
چار ديوار گنج خانه شرع

رنج بر وقت رنج بردن تست
گنج شه در ورق شمردن تست

خسرو تاج بخش تخت نشان
بر سر تاج و تخت گنج فشان

سخني کو چو روح بي عيب است
خازن گنج خانه غيب است

پيش مفلس زر زياده مسنج
تا نه پيچد چو اژدها بر گنج

آن يکي پا نهاده بر سر گنج
وين ز بهر يکي قراضه برنج

کان نو کن زرنج خويش مرنج
باز کن بر جهانيان در گنج

بيشتر بردمي در اينجا رنج
تا به من شاه بيش دادي گنج

از سر گنج و مملکت برخاست
دين و دنيا بهم نيايد راست

نيزه ش از حلق شير حلقه رباي
تيغش از قفل گنج حلقه گشاي

چون قدر مايه شد به سختي و رنج
يافت گنجي و بر فروخت چو گنج

راه در گنجدان غار کنند
گنج بيرون برند و بار کنند

سيصد اشتر ز بختيان جوان
شد روانه به زير گنج روان

چون به قصر خورنق آمد باز
گنج پرداز شد بنوش و بناز

وين چنين چند گنج خانه گشاد
به عزيزي ستد به خواري داد

خانه اي ديد چون خزانه گنج
چشم بيننده زو جواهر سنج

هرچه بايستش از جواهر و گنج
بود و يک جو نبودش انده و رنج

تازيان را دهد ولايت و گنج
پارسي زادگان رسند به رنج

ليک چون ره به گنج خانه يکيست
تيرها گر دو شد نشانه يکيست

گنج از آن بيشتر که شايد گفت
گوهر افزون از آنکه شايد سفت

دست کيوان شده ترازوسنج
سخته از خاک تا به کيوان گنج

جهد مي کرد و گنج مي پرداخت
چاره کار هرکسي مي ساخت

شاه چندان گرفت گوهر و گنج
که دبير آمد از شمار برنج

کرد از آن گنج و آن غنيمت پر
وقف آتشکده هزار شتر

دوستان را چو در مي آويزم
گنج قارون ز آستين ريزم