ديوان قاآني

تو نيز از خوان يغما غارتي کن
تو نيز، ار گنج نعمت قسمتي بر

همه گنج وجود او را مسلم
همه ملک شهود او را مسخر

شخصش ببين به رخش بادست گنج بخش
ابر ار نديده يي بر فرق کوهسار

گنج باد آورد خواهي ابر بنگر در هوا
سيم دست افشار جويي آب بين در جويبار

گنج پنهان بود يزدان خواست کايد آشکار
آفرينش را فزود از هستي خود اعتبار

خال بر چهره او در خم گيسو گفتي
نقب بر گنج زند در شب دزدي عيار

دل و دستش به گاه بذل و کرم
گنج ارزاق خلق را گنجور

گنجش چو گنج فکر تو لبريز از گهر
ملکش چو ملک حسن من ايمن ز ترکتاز

شهنشها ملکا گنج خانه هستي
کند به گوهر ذات تو افتخار امروز

ذخيره عالم امکان دو دست گنج بخشايش
خزينه رحمت يزدان روان طاعت آموزش

گفتم به فلک چون زنم اعلام فصاحت
در خاک چو قارون رودم گنج تمول

فهرست بقا معني جان صورت اقبال
قاموس خرد کنز ادب گنج تفضل

ز بهر گنج مبر رنج در سراي سپنج
يکي نخست به دست آر داروي آجال

اي بر سر گنج کفتان جان سخن سنج
آسوده چو عطشان به لب چشمه زمزم

به تيغ شير شکر ملک را پرستارم
به رمح مار صفت گنج را نگهبانم

شاها يک آفرين تو صد گنج گوهرست
باور گرت نه لب بگشا از پي سخن

بر اين چکامه گر بفشاني هزار گنج
جز آفريني از تو نخواهم ورا ثمن

به باد داده قضا گنج نامه قارون
به آب شسته قدر بارنامه قارن

که گر گريز تواني ز چنگ شه بگريز
و گرنه رنج بيندوز و گنج بپراکن

گفتي به سر گنج مقيمست دو افعي
يا در کف بيضاي کليمست دو ثعبان

آري چکند فطرتش آن گنج ندارد
کاين رزم کشن را شمرد درخور امکان

بينمت عيش کنم چون بروي طيش کنم
که همم گنج رواني و همم رنج روان

قصيده گفتم و هر آفرين که فرمودند
مرا به جاي صلت بود به ز گنج روان

ترا که گفت که از گنج شاه دزدي سيم
به جاي ساعد سازي در آستين پنهان

خليفه دو جهان دست قدرت داور
ذخيره دل و جان گنج صنعت سبحان