ديوان فرخي سيستاني

ز ملک و ملکت چندين امير يافته بهر
ز گنج بتکده سومنات يافته داد

لاجرم کار او کني بنظام
لا جرم گنج او کني آباد

جهان بگشت و اعادي بکشت و گنج بيافت
بناي کفر بيفکند، اينت فتح و ظفر

بدين ژنده پيلان کشي گنج کسري
بدين ژنده پيلان کني قصر قيصر

خداي در سراو همتي نهاد بزرگ
چنانکه گنج به رنجست از آن و دل به فکر

بيشه ها يکسره پرداخته از شيرو ز ببر
قلعه ها يکسره پرداخته از گنج و گهر

ازان عادت شريف ، ازان دست گنج بخش
ازان راي تيز بين، ازان گرز گاوسار

يکي را بکوه سر، يکي را بکوه شير
يکي را بدشت گنج، يکي را به رودبار

تاج هنر و گنج خرد خواجه سيد
منصور حسن بار خداي همه احرار

دينار به زاير دهد و شکر ستاند
وز شکر همي گنج نهد حاتم کردار

ماه فروردين از گنج گهر يافت مگر
که بياراست همه روي زمين را به گهر

سخا بجاي سپاهست و طبع او ملکست
هنر به منزلت گنج و دست او گنجور

ايزد آن بار خداي بسخا را بدهاد
گنج قارون و بزرگي و توانايي جم

اگر نهاد سر خدمت تو روي نهاد
ز هديه هاي تو بسيار گنج آبادان

وليکن ار چه فراوان عطا بدو دادي
پديد نامد در هيچ گنج تو نقصان

سراي خدمت او گنج خانه شرفست
زمين همت او آسمانه کيوان

بقاي شاه جهان باد کاين ملک به بقا
ز گنج شاهان آراسته همه غزنين

جودست قهر گنج و ترا قهرمان هم اوست
برگنج خويش کس نکند قهر قهرمان

از بس ستم که جودتو برگنج تو کند
گنج تو هر زمان کنداز جود تو فغان

گه سماع و شرابست و گاه لهو و طرب
گه نهادن گنج و گه نهادن خوان

اي ناصح خسرو و کلک تو
بر احوال و بر گنج او مؤتمن

فزوده ست قدر تو بفزاي لهو
گشاده ست گنج تو بگشاي دن

هر آينه که بترسد ز خشم خواجه که او
به زلف گنج مديحش همي کند پنهان

در شغل شاه و ساختن ملک معتمد
بر گنج شاه و مملکت شاه مؤتمن

جز جود بر تو هيچ کسي پادشاه نيست
گنج ترا تهي کند اين پادشاه تو