جوهر الذات عطار

نيايد گنج جانت را پديدار
طلسمت گر شود از پيش وز دور

بيابي گنج عين العيان باز
طلسمت گر شود اينجا نهان باز

صفات جسم اندر ذات خود باز
بيابي گنج اندر ذات خود باز

طلسمت گردد اينجا گه عيان باز
بيابي گنج ذاتت در بر خود

هي بر سر جهان گه افسر خود
بيابي گنج جان اي رنج ديده

بدست آيد ترا گنج گزيده
که اين گنجست اين پيدا و پنهان

در گنجت در اينجا بر گشايد
نظر اندازي آنگاهي سوي گنج

که هم در گنج آرند ناپديدت
کنندت قصد جان اينجا بتحقيق

پس آنگه بازيابي عين توفيق
اگر اين گنج ميخواهي که باشد

ترا و هيچ غم اينجا نباشد
چو يابي گنج چون منصور حلاج

نهي از گنج حق بر فرق جان تاج
چو شاه جزو و کل گردي چو منصور

ترا کي سر گنج آيد پديدار
که هستي در وجود و عين پندار

تو نيکي کن که نيکوات بود گنج
حقيقت مؤمنان در خاک نورند

بدستت داد بيشک گنج اينجا
ترا در وصل او تحقيق فاش است

از او پيدا شده گنج معاني
در اين خاکست اينجا تخم کشته

حقيقت گنج کل اينجا تو بنماي
سخن باقيست از اسرار گفتي

تو معشوقي و عاشق در غم و رنج
نديده مر ترا در اندرون گنج

چو گنج آدم اينجا مي نهادم
حقيقت اين لعين را در گشادم

يقين گنج آدم يافت اينجا
حقيقت در نهان دم يافت اينجا

حقيقت دزد گنج من شد از ديد
نظر ميکرد اينجا سر توحيد

عيان گنج من کرد او نظاره
حقيقت ديد ديدم من چه چاره

مرا چون گنج بنمودم در اينجا
حقيقت سجده فرمودم در اينجا

در عين اليقين بر تو گشادست
ترا گنج حقيقت جمله دادست

در عين اليقين را کرده باز
نمود گنج کل را کرده باز

دل آگاه تو گنج عيانست
زبان تو از آن گوهر فشاندست