4899 مورد در 0.00 ثانیه یافت شد.
مظهر العجايب عطار
که اشترهاي مستم بي مهار است
مگو کين از جنيد و با يزيد است
ز اسرارم خوارج در زحير است
نه جانم کوفه و مصر و دمشق است
برو از جمع بي دينان بپرهيز
که او خود تاج و عين اوليا است
که نام يار من دروي خطاب است
که او را جبرئيل از جان غلام است
که او جبار اکبر را وزير است
که او باب علي را چون در آمد
چنان که قبرش را ماه داده است
که هر دو کون پيشش چون گياه است
از آن گفتار من در دين نکو شد
به پيش شاه ما را جاه باشد
بگفتا يافتم من گنج پنهان
به پيش شه روم با او بيايم
که تا بيني تو روي خوب دلدار
جوهر الذات عطار
توئي گنج و همه عالم طلسمست
توئي نقش و توئي نقاش کرده
اگر چه پر کشيدم رنج جانان
که ذرات جهان را نيکخواهي
ز حق گوي و هم از حق جوي مطلق
از اين گنج پر از گوهر، گهر باش
کشيدن وارهيدم از غم و رنج
درون جان و دل بي رنج يابي