ديوان شاه نعمت الله ولي

گنج او در کنج دل مي جو مدام
غير گنجش در دل ويران مجو

نقد گنجش به ما عطا فرمود
کرمش ساخت بنده را شاهي

ديوان صائب

همچو مفلس که فتد راه به گنجش ناگاه
بوسه را راه به کنج دهن يار افتاد

منطق الطير عطار

هست صد گنجش بها در انجمن
مه تو و مه ريسمانت اي پيرزن

خسرو نامه عطار

ز گنجش گنج قارون صدقه يي بود
کليد گنج او را حلقه يي بود

دو گنجش بود در کشتي نهاده
يکي از زر دگر از شاه زاده

ويس و رامين

به گنجش در چه دارد مرد گنجور
بجز رود و سرود و چنگ و طنبور

مگر چون من بدان در سخت شادي
که چون گنجش به خاک اندر نهادي

چو بر گنجش همه فرمان مرا بود
به گنج اندر همه چيزي ترا بود

همي جوييم گنجش را به صدرنج
پس آنگهي نه ما مانيم و نه گنج

ديوان فرخي سيستاني

بيابد هر که انديشد ز گنجش برترين قسمت
خلايق را همه قسمت شد اندر گنج اومانا

تا او به امارت بنشست از پي گنجش
هر روز به کوه از زر بفزايد کاني

ديوان قاآني

سيمرغ که بر قله قافست مطارش
گنجش ندهد لانه عصفور و کبوتر

گنجش چو گنج فکر تو لبريز از گهر
ملکش چو ملک حسن من ايمن ز ترکتاز

ديوان مسعود سعد سلمان

به پيش گنجش مفلس بود جهان غني
اگر چه باشد پيشش بسيار از آتش و آب

مثنوي معنوي

کرد ويران خانه بهر گنج زر
وز همان گنجش کند معمورتر

آنچ تو گنجش توهم مي کني
زان توهم گنج را گم مي کني

چون درآمد خوش در آن باغ آن جوان
خود فرو شد پا به گنجش ناگهان

بر زمان خوش هراسان باش تو
هم چو گنجش خفيه کن نه فاش تو

تا حليمي زمين شد جمله قهر
برد قارون را و گنجش را به قعر

طالب گنجش مبين خود گنج اوست
دوست کي باشد به معني غير دوست

ديوان شمس

هزاران زخم دارد از تو اي هجر
که اين دم بر سر گنجش تو ماري

خسرو و شيرين نظامي

اگر چه پادشاهي بود و گنجش
ز بي ياري پياپي بود رنجش

چو گنجش زير زر پوشيده دارم
کليد گنج ها او را سپارم

هفت پيکر نظامي

لاجرم عاقبت به پا رنجش
هم سلامت دهند و هم گنجش