ديوان شاه نعمت الله ولي

نظري او به حال ما فرمود
گنج اسما به ما عطا فرمود

در گنجينه قدم بگشود
نقد آن گنج را به ما پيمود

صفت و ذات بين و اسم نگر
گنج و گنجينه و طلسم نگر

علم توحيد را بيان کرديم
گنج ايمان به تو عيان کرديم

سخن اينجا دگر نمي گنجد
گنج و ناگنج در نمي گنجد

نقد گنج کنت کنزا را طلب
هر چه مي خواهي بيا از ما طلب

گنج اسما در همه عالم نگر
اسم جامع بايدت آدم نگر

کنت کنزا گنج اسماي وي است
کنج دل مي جو که آن جاي وي است

هر کجا کنجي است گنجي در وي است
کنج دل بي گنج عشق وي کي است

گنج و گنجينه و طلسم نگر
صفت و ذات بين و اسم نگر

گنج اسم اعظم از ذات و صفات
آشکارا گشته است در کاينات

اسم اعظم گنج و نعمت چون طلسم
نعمت الله را بجو درياب اسم

خازن و گنج و خزانه او بود
در دو عالم خود يگانه او بود

متخلق به خلق حق مي باش
گنج اخلاق بر همه مي پاش

نقد گنج کنت کنزا را طلب
جوهر در يتيم از ما طلب

گنج اسما بر سر عالم فشاند
هر يکي بر مسند وحدت نشاند

به مکر و حيله و دستان و افسون
گرفتم جمع کردي گنج قارون

ز دنيا گر بدست آري دو صد گنج
نخواهي بردن از دنيا بجز رنج

هر آن کو در صفات حق فنا نيست
دل او محرم گنج بقا نيست

مرا از غيب اين پيغام کردند
که گنج العارفينش نام کردند

ز گنج معرفت آن کو خبر يافت
دو عالم را حقير و مختصر يافت

ترا اين گنج اگر گردد ميسر
بزن سکه تو در ملک سکندر

تو هم بردار گنج اي مرد آگاه
به عشق پير معني نعمت الله

گنج اسما به ما عطا فرمود
منتي يافتم که چتوان گفت

طلسم و گنج بر هم مي توان زد
چنان اسرار پيدا مي توان کرد