ديوان شاه نعمت الله ولي

مي وحدت ز جام کثرت نوش
گنج معني ز کنج صورت جو

گنج تو در کنج دل ما يافتيم
دل فراوان نقد از او اندوخته

مهر و ماهيم و عاشق و معشوق
شاه و دستور و گنج و ويرانه

چيست عالم بي وجود گنج او
کنج دير و گوشه ويرانه اي

گنج و گنجينه جهان يابي
گر چو ما گرد اين و آن گردي

طلسم گنج سلطاني معمائي است پرمعني
اگر نه سيدم بودي معما را که بگشودي

گر بيابي حبه اي از نقد ما
گنج قارون را بيک جو نشمري

گنج شاهي است در اين گوشه ويرانه دل
طلبش کن که توان يافت بهر سوگهري

گنج اسما ز نعمت الله جو
کسيه سيم و زر چه مي پرسي

نقد گنج کنت کنزا را طلب
چون گدايان چند جوئي پولکي

گنج قارون اگر بدست آري
زود باشد که بي نوا ماني

درآ در خلوت خاص الهي
طلب کن در دل ما گنج شاهي

نعمت الله را بگو اي جان من
گنج اسما جمله را حامل توئي

چو طلسمش شکسته شد به درست
گنج پنهان بر او عيان گردد

گنج کسرا و نقد اسکندر
همه بر روي کار مي بينم

نسخه گنج نامه گر جوئي
هفت هيکل بگير از او مي خوان

گر بيابي تو کنج ويراني
گنج او را بجو در آن ويران

نقد معني که گنج صورت ماست
گر بجوئي ز بينوا يابي

نقدي است که از مخزن اسرار برآمد
آن گنج روان است

لفظ الله اسم اسم وي است
آن يکي گنج و اين طلسم وي است

گنج و گنجينه و طلسم نگر
عين ذات و صفات و اسم نگر

مي و جاميم و جان و جانانه
شاه و دستور و گنج و ويرانه

در گنجينه را به ما بگشود
گنج اسما به ما عطا فرمود

گنج و گنجينه و طلسم نگر
عين ذات و صفات و اسم نگر

گنج و گنجينه و طلسم نگر
صفت و ذات بين و اسم نگر