ديوان شمس

گويم که گنجي شايگان گويد بلي ني رايگان
جان خواهم وانگه چه جان گويم سبک کن بار من

اين لوت را اگر جان بدهيم رايگانست
خود چيست جان صوفي اين گنج شايگان را

جمشيد و خورشيد ساوجي

تن چو نسيم تو گنجي است شايگان وآنگه
دو مار بر سر آن گنج شايگان خفته

ديوان مسعود سعد سلمان

جهان بزرگي تو نشگفت اگر
عطاي تو گنجي بود شايگان

چه گفت گنجش ار شکرها نکردندي
سخاوتش را من پاک رايگان شدمي

ديوان حافظ

در جنب بحر جود تو از ذره کمتر است
صد گنج شايگان که ببخشي به رايگان

ديوان خاقاني

يک مي به دو گنج شايگان خر
رغم دل رايگان خوران را

ديوان سلمان ساوجي

صدگنج شايگان کنم اندر هر آستين
بهر نثارش از گهر رايگان چشم

ديوان قاآني

نمودي چهره ماه آسمان را ز آستان راندي
گشودي غنچه گنج شايگان را رايگان کردي

ديوان فرخي سيستاني

ز بس توده زر که در کاخ او
بهر کنج گنجي بود شايگان

هربخششي که او بدهد چون نگه کني
گنجي بود بزرگتر از گنج شايگان

کشکول شيخ بهايي

عمر تو گنج و هر نفس از وي يکي گهر
گنجي چنين لطيف مکن رايگان تلف

هفت اورنگ جامي

در دلش اين هوس که بي رنجي
يابم امروز رايگان گنجي

خسرو نامه عطار

چنانم رايگان کردي پديدار
بفضلت رايگانم شو خريدار

ديوان سنايي

هيچ طاعت نامد از ما همچنين بي علتي
رايگانمان آفريدي رايگانمان در پذير

منطق الطير عطار

آفريدن رايگانم چون رواست
رايگانم گر بيامرزي سزاست

اشتر نامه عطار

رايگانم آفريدي در جهان
رايگانم هم بيامرزي عيان

ديوان شاه نعمت الله ولي

گنجي که نمي گنجد در مخزن موجودات
در کنج دلم گنجيد در کون کجا گنجم

ديوان انوري

گفتم ار رايگانکم ندهي
بخرندت به تيز بازاري

جام جم اوحدي مراغي

نه به ذات تو اسم در گنجد
نه به گنجت طلسم در گنجد

مثنوي معنوي

يا تو پنداري که حرف مثنوي
چون بخواني رايگانش بشنوي

ليلي و مجنون نظامي

گفتا نکنم هلاک جانش
اما ندهم به رايگانش

مجموعه اشعار اقبال لاهوري

اگر خاکم بصحرائي نه گنجم
اگر آبم بدريائي نه گنجم

جام جم اوحدي مراغي

منکه خلوت نشين اين گنجم
در جهاني چنين کجا گنجم؟

گزيده غزليات شهريار

گرنيستم خزانه خزف هم نيم حبيب
باري مده ز دست به اين رايگانيم