شماره ٦٤

اگر چه راه بعيب تو کس عيان نبرد

گمان مبر که بعيب تو کس گمان نبرد

زمکر نفس حذرکن که هيچ کس حرفي

نياورد که دوصدگوهر از ميان نبرد

ترحمي که بستر فتاده چشمه هور

چنانکه برگ گلش گر زنند جان نبرد

جهان مهر و وفا را فدا شوم که درو

کني کمان عداوت آسمان نبرد