شماره ١١٧: ازبس که جور کرد بدل غم که آشناست
ازبس که جور کرد بدل غم که آشناست
داغم بهشت صحبت مرهم که آشناست
تا طي کنند بي ادبان وادي غرور
بيگانگي نموده بمحرم که آشناست
گر آشنا کسيست که اهليتيش هست
بنما يکي ز مردم عالم که آشناست
از بس که رخنه هاست دراين سينه ام ، اجل
ره تا ابد بجان نبرد غم که آشناست
عرفي تو آشنا نشناسي طرب مجو
محکم بگير دامن ماتم که آشناست