شماره ٣٧٠: اي تير غمت را دل عشاق نشانه
اي تير غمت را دل عشاق نشانه
خلقي به تو مشغول و تو غايب ز ميانه
که معتکف ديرم و گه ساکن مسجد
يعني که ترا مي طلبم خانه به خانه
هر کس به زباني صفت مدح تو گويد
مطرب به سرود ني و بلبل به ترانه
حاجي بره کعبه و من طالب ديدار
او خانه همي جويد و من صاحب خانه
مقصود من از کعبه و بت خانه تويي، تو
مقصود تويي کعبه و بت خانه بهانه
چون در همه جا عکس رخ يار توان ديد
ديوانه نيم من، که روم خانه به خانه
افسون دل افسانه عشقست وگر ني
باقي به جمالت که فسونست و فسانه
تقصير هلالي به اميد کرم تست
يعني که گنه را به ازين نيست بهانه