شماره ٣٦٤: بکجا روم ز دردت؟ چه دوا کنم؟ چه چاره؟
بکجا روم ز دردت؟ چه دوا کنم؟ چه چاره؟
که هزار باره خون شد جگر هزار پاره
منم و ز عشق دردي، که اگر بکوه گويم
بخدا! که نرم گردد دل سخت سنگ خاره
بدو ديده کي توانم که رخ تو سير بينم؟
دو هزار ديده خواهم که: ترا کنم نظاره
مه من، ز جمع خوبان بکسي ترا چه نسبت؟
تو زياده اي ز ماه و دگران کم از ستاره
ز براي کشتن من چوبسست چشم شوخت
ز چه مي کشند خنجر مژه ها ز هر کناره؟
چو غنيمتست خوبي بکرشمه جلوه اي کن
که بعالم جواني نرسد کسي دوباره
دل خسته هلالي، چو بسوختي حذر کن
که مباد از آتش او برسد بتو شراره