شماره ٢٨٨: اي گل، از شکل تو با ناز و خرامت گويم
اي گل، از شکل تو با ناز و خرامت گويم
هر چه گويم همه داري، ز کدامت گويم؟
تو پري، يا ملکي؟ يا مه اوج فلکي؟
حيرتم سوخت، ندانم، بچه نامت گويم؟
قد برافراختي و سرو بلندت گفتم
رخ برافروز، که تا ماه تمامت گويم
کي توانم که: کنم پيش تو آغاز کلام؟
من که هرگز نتوانم که سلامت گويم
در مقامي که دم از افسر جمشيد زنند
بنده از خاک کف پاي غلامت گويم
پاسبان ساز بدين دولت بيدار مرا
تا غم خود همه شب با در و بامت گويم
ساقيا، جام بکف هوش هلالي بردي
يارب! از جام لبت يا لب جامت گويم؟