شماره ٢٠٦

چون فروماندي ز بد کردار خويش
پارسا گشتي کنون و نيک خو
آن مثل کز پيش گفتند، اي پسر،
من به شعر آرم کنون از بهر تو
گند پيري گفت که ش خوردي بريخت
«مر مرا نان تهي بود آرزو»