شماره ٧٥٥: گر ناز تو را به گفت نارم
گر ناز تو را به گفت نارم
مهر تو درون سينه دارم
بي مهر تو گر گلي ببويم
در حال بسوز همچو خارم
ماننده ماهي ار خموشم
چون موج و چو بحر بي قرارم
اي بر لب من نهاده مهري
مي کش تو به سوي خود مهارم
مقصود تو چيست من چه دانم
دانم که من اندر اين قطارم
نشخوار غمت زنم چو اشتر
چون اشتر مست کف برآرم
هر چند نهان کنم نگويم
در حضرت عشق آشکارم
ماننده دانه زير خاکم
موقوف اشارت بهارم
تا بي دم خود زنم دمي خوش
تا بي سر خود سري بخارم