شماره ٦٤٨: اي خواجه سلام عليک من عزم سفر دارم
اي خواجه سلام عليک من عزم سفر دارم
وز بام فلک پنهان من راه گذر دارم
جان عزم سفر دارد تا معدن و اصل خود
زان سو که نظر بخشد آن سوي نظر دارم
نک مي کشدم سيلم آن سوي که بد ميلم
کز فرقت آن دريا بس گرم جگر دارم
مي تازم ترکانه تا حضرت خاقاني
کز وي مثل خرگه صد بند کمر دارم
چون سايه فنا گردم در تابش خورشيدي
کاندر پي او دايم من سير قمر دارم
چون لعل ز خورشيدش جز گرمي و جز تابش
من فر دگر گيرم من عشق دگر دارم
گر بشکند اين جوزم هم مغزم و هم نغزم
ور بشکندم چون ني صد قند شکر دارم
چون سروم و چون سوسن هم بسته هم آزادم
چون سنگم و چون آهن در سينه شرر دارم
يا من هو في قلبي يسبي ادبي يسبي
حسبي ابدا حسبي آنچ از تو به بر دارم
مولاي فني صبري لا تخرج من صدري
لا تبعد نستبري کز هجر ضرر دارم
اي عشق صلا گفتي مي آيم بسم الله
آخر به چه آرامم گر از تو حذر دارم
گر در دل تابوتم مهر تو بود قوتم
قوت ملکي دارم گر شکل بشر دارم
آفندي کليتيشي کاليسو کيتيشي
شيليسو نسنديشي دل زير و زبر دارم
افندي مناخوسي بويسي کليمو بويسي
تينما خو نتيلوسي ياد تو سمر دارم
باقيش بفرما تو اي خسرو درياخو
بستم چو صدف من لب يعني که گهر دارم