شماره ٤٣٣: آن مطرب ما خوشست و چنگش

آن مطرب ما خوشست و چنگش
ديوانه شود دل از ترنگش
چون چنگ زند يکي تو بنگر
کز لطف چگونه گشت رنگش
گر تنگ آيي ز زندگاني
برجه به کنار گير تنگش