شماره ٢٤١: نرد کف تو بردست مرا
نرد کف تو بردست مرا
شير غم تو خوردست مرا
گشتم چو خليل اندر غم تو
آتشکده ها سردست مرا
در خاک فنا اي دل بمران
کز راندن تو گردست مرا
مي ران فرسي در گلشن جان
کز گلشن جان وردست مرا
در شادي ما وهمي نرسد
کاين خنده گري پرده ست مرا
صد رخ ز درون سرخ ست مرا
يک رخ ز برون زردست مرا
اي احول ده اين هر دو جهان
کز راحت تو دردست مرا
در رهبريت اي مرد طلب
بر هر سر ره مردست مرا
خاموش و مجو تو شهرت خود
کز راحت تو دردست مرا