شماره ١٦٣: گر ز خود و عقل خود يکدو نفس رستمي
گر ز خود و عقل خود يکدو نفس رستمي
دست و دل و پاي عشق هر دو بهم بستمي
رو بخدا کردمي دل بخدا دادمي
رسته ز کون و مکان نيستمي هستمي
پي بازل بردمي آب بقا خوردمي
عمر ابد بردمي دست فنا بستمي
با همه بي همه، هم همه ني همه
از همه بگسستمي با همه پيوستمي
دل ز جهان کندمي رسته ز هر بندمي
از پل دوزخ چه باد رفتمي و جستمي
از درکات جحيم با خبر و بي خبر
در عرفات نعيم سر خوش بنشستمي
باده شراب طهور آن مي غلمان و حور
منزل قصر بلور امن و امان نشتمي
باده نوشيدمي خرقه فروشيدمي
حله بپوشيد مي تاج و کمر بستمي
(فيض) ز دامانم ار دست فرا داشتي
ني دل او خستمي ني شده پا بستمي