شماره ١٣٥: خوشا فال آن کو دوچارش شوي
خوشا فال آن کو دوچارش شوي
خوشا حال آن کو نگارش شوي
خوش آن بيدلي را که پرسش کني
خوش آن بي کسي را که يارش شوي
خوش آشفته اي را که آئي برش
قرار دل بي قرارش شوي
شفا يابد آن دردمندي که تو
انيس دل سوگوارش شوي
خوشا روز آن عاشق زار، تو
شبي آئي و در کنارش شوي
چه بيخود شود از لب و چشم تو
تو هوش دل هوشيارش شوي
شوي گاه خورشيد روز خوشش
گهي شمع شبهاي تارش شوي
کند (فيض) چون جان بقربان تو را
خوش آن کو تو شمع مزارش شوي
چه مي آئي اي جان درين خاکدان
خوشا حال تو گر نثارش شوي