شماره ٩٢: بود گر در ما تو تنها درآئي
بود گر در ما تو تنها درآئي
تو تنها درآئي و با ما درآئي
تني چند بيجان همه چشم بر در
که تنها درآئي به تنها برآئي
بديوانگي سر بر آرند عشاق
که شايد ز بهر تماشا درآئي
خوش آن دم که خنجر بکف بر سر ما
خرامان بقصد سر ما درآئي
بجاي گياه از زمين چشم رويد
تفرج کنان چون بصحرا درآئي
خلايق ز حسن تو مدهوش گردند
خرامان بمحشر چو فردا درآئي
نخواهي گذشت از سر عشقبازي
مگر آنکه اي (فيض) از پا درآئي