شماره ٣١: دل بعشق خداي يکتا ده
دل بعشق خداي يکتا ده
قطره اي را رهي به دريا ده
تا نماند ز عاشقان اثري
خاک مجنون به آب ليلي ده
جان فرهاد وقف شيرين آر
دل وامق به مهر عذرا ده
کنده تن ز پاي جان بردار
مست و شوريده سر بصحرا ده
ساقيا جرعه خرد سوزي
بمن رند بي سر و پا ده
صاف اگر نيست دردي بمن آر
هستي از مستيم بيغما ده
زاهدان را بهشت و حور و قصور
عاشقان را بنزد خود جا ده
دلم از فرقتت بجان آمد
جان من يکدمک دلم وا ده
تا بسوزد ز تاب رخسارت
(فيض) را ديده تماشا ده
زاهدا دل بده بقصه عشق
آهن کهنه را بحلوا ده
تا کي از هر هوا بتي سازي
دل بعشق خداي يکتا ده