باز اين چه فتنه است که در سر گرفته اي
بوم و بر مرا همه آذر گرفته اي
مي آئي و ز آتش حسن و فروغ ناز
سر تا بپاي شعله صفت در گرفته اي
اي پادشاه حسن که اقليم جان و دل
بي منت سپاهي و لشگر گرفته اي
خاکستر تنم چه عجب گر رود بباد
زين آتشي که در دل و در جان گرفته اي
هر چند سوختي دگر آتش فروختي
جان مرا مگر تو سمندر گرفته اي
گفتم مگر جفا نکني بر دلم دگر
مي بينمت که عربده از سر گرفته اي
تنها اسير تو نه همين اين دل منست
دلهاي عالمي تو مسخر گرفته اي
اي عشق بر سرير ايالت قرار گير
در ملک جان و دل که سراسر گرفته اي
از عشق نيست (فيض) ترا مهربانتري
محکم نگاه دار چو در بر گرفته اي
نزديک تر ز عشق رهي نيست زاهدا
با ما بيا چرا ره ديگر گرفته اي