شماره ٩: ساقي از آنجهان بده باده جان سبو سبو
ساقي از آنجهان بده باده جان سبو سبو
تا بکشم بکام دل قوت روان سبو سبو
باده جان روان کن از چشمه سلسبيل حق
تا بکشد بدوش جان هر کس از آن سبو سبو
در تن از اين جهان روان نيست بده شراب جان
تا بگلوي ريزمش آب روان سبو سبو
سوي من آي اي حبيب ساقي باقي طبيب
تا بکشم از آن لبان شربت جان سبو سبو
گاه ز چشم مست تو باده کشم قدح قدح
گاه از آن لب و دهان قوت روان سبو سبو
نيست پياله در خورم مي ز قدح نميخورم
پاي خمم ببر بده باده از آن سبو سبو
ني غلطم که بعد ازين خم ده و آشکار ده
بنده نمي کشم دگر باده نهان سبو سبو
حال دلم ببين که چون گشته ز فرقتت زبون
از جگرم ز ديده خون کرده روان سبو سبو
در غمت آنقدر گريست (فيض) کز آب ديده اش
ريخت هر آتشين دلي بر دل از آن سبو سبو