آسمان روز اي چو ماه آسمان
باده نوش و دار دل را شادمان
جان ز باده شاد کن زيرا که عقل
باده را بيند همي شادي جان
هر زمان باده خور اي تازه چو گل
تازه کن شادي به باده هر زمان
شکر جوي از جود خورشيد ملوک
مدح خوان در صدر سلطان جهان
تا تو را گردد جهاني شکر گوي
تا تو را باشد جهاني مدح خوان
