شماره ٨: طعنه زني که يار کنم ديگر
طعنه زني که يار کنم ديگر
طعنه مزن که من نکنم باور
تو جان و دل ز بهر مرا خواهي
من از دل تو آگهم اي دلبر
جان و جهان من به تو خوش باشد
اي روي تو ز جان و جهان خوشتر
اي طيره گشته از رخ تو لاله
وي شرم خورده از لب تو شکر
شاد آن زمان شوم که تو را بينم
تابان چو ماه و نازان چون عرعر
بگشايي آن دو بسد پر لؤلؤ
بفشاني آن دو چنبر پر عنبر
گاهي ربايم از لب تو بوسه
گاهي ستانم از کف تو ساغر