هم در تمحيد سلطان محمود

بهست قامت و ديدار آن بت کشمير

يکي ز سرو بلند و يکي ز بدر منير

بتي که هست رخ و زلف او به رنگ و به بوي

يکي شبيه عقيق و يکي بسان عبير

دل و برش به چه ماند به سختي و نرمي

يکي به سخت حديد يکي به نرم حرير

ببرد عارض و زلفينش از دو چيز دو چيز

يکي سپيدي شير و يکي سياهي قير

دلم شد و تن ازو تا جدا شدم من ازو

يکي ز رنج غني و يکي ز صبر فقير

دو چيز دانم اصل نشاط و راحت خويش

يکي وصال نگار و يکي ثناي امير

امير غازي محمود کش دو چيز سزاست

يکي همايون تاج و يکي خجسته سرير

شهي که بيني دو دست جود او باشد

يکي چو بحر طويل و يکي چو بئر قعير

شهي که هست دل و دست او به گاه سخا

يکي چو بحر محيط و يکي چو ابر مطير

ببرد طلعت و فهم وي از دو چيز سبق

يکي ز زهره از هر يکي ز تير دبير

معين اوست فلک چون مشير اوست جهان

يکي چه نيک معين و يکي چه نيک مشير

قضا مساعد او و قدر مسخر او

يکي چو گشته رهين و يکي چو گشته اسير

همي گشايد کشور همي ستاند ملک

يکي به عزم درست و يکي به راي بصير

هميشه دولت و اقبال سوي او بيني

يکي به فتح مبشر يکي به سعد بشير

خدايگانا همواره قدر و همت تست

يکي سني و رفيع و يکي بلند و خطير

ز هيبت تو برانداختند ببر و هژبر

يکي ز بيشه نشست و يکي ز دشت مسير

ز بهر مجلست اي شاه ابر و باد آمد

يکي ز کوه بلند و يکي ز بحر قعير

نثار مجلست آورد ابر و باد روان

يکي ز دريا در و يکي ز کوه عبير

درخت و مرغ شدند از پي تو باغ به باغ

يکي گشاده نقاب و يکي کشنده صفير

نشاط کن ملکا باده مروق نوش

يکي به مجلس حزم و يکي به نعمت زير

هميشه باد دو دست تو تا جهان باشد

يکي به مشکين زلف و يکي به لعلي شير

هميشه باد شها نيکخواه و بدخواهت

يکي به بزم نشاط و يکي به رنج زحير

هميشه دولت و اقبال با تو باد به هم

يکيت باد نديم و يکيت باد وزير

هميشه باد سر و ديده بدانديشت

يکي بريده به تيغ و يکي خليده به تير