شماره ٥٤٣: خوش آن شبي که ز رويش نقاب برخيزد
خوش آن شبي که ز رويش نقاب برخيزد
گشاده روي سحرگه ز خواب برخيزد
علي الصباح نشيند چو مه به مجلس مي
شبانه با رخ چون آفتاب برخيزد
ز تاب مي گل رويش چنان برافروزد
که سنبل سر زلفش ز تاب برخيزد
بياد آن مه خرگه نشين چو بارم اشگ
به شکل خوي که از آن صد حباب برخيزد
شبي بود که چو از خواب ديده بگشايم
به ديده ام تو نشيني و خواب برخيزد
بهر زمين که خرامي چو آهوي مشگين
ز خاک رايحه مشگ ناب برخيزد
چو محتشم ز دل گرم اگر برآرم آه
ز دود آن همه بوي کباب برخيزد