شماره ٢١١: اجل خواهم مزاج خوي آن بيدادگر گيرد
اجل خواهم مزاج خوي آن بيدادگر گيرد
بود خار وجودم از ره او زود برگيرد
به جانان مي نويسم شرح سوز خويش و مي ترسم
کز آتشناکي مضمون زبان خامه درگيرد
بس است اي فتنه آن سر فتنه بهر کشتن مردم
به جلاد اجل گو تا پي کار دگر گيرد
طبيبم نيز رويش ديد و خصمم گشت مي ترسم
که بر مرگم رگ جان بعد ازين خصمانه تر گيرد
چو آميزد حيا با آه آتشبار من شبها
به جاي سبزه و شبنم جهان را در سپر گيرد
اگر فصاد بگشايد بيمار عشقت را
ز خون گرمش آتش از زبان نيشتر گيرد
به چشم کم مبين ملک جنون را کاندرين کشور
گدا باشد که باج از خسروان بحر و برگيرد
نماند بر زمين جنبنده از بيداد گوناگون
اگر يک لحظه گردون خوي آن بيدادگر گيرد
اگر همرنگ مائي محتشم در بزم عشق او
ز جان برگيرد دل تا صحبت ما و تو درگيرد