شماره ١٧٥: دست به دست همچو گل آن بت مست مي رود
دست به دست همچو گل آن بت مست مي رود
گر ز پيش نمي روم کار ز دست مي رود
من به رهش چو بي دلان رفته ز دست و آن پري
دست به دوش ديگران سر خوش و مست مي رود
دل به اراده مي دهد جان به کمند زلف او
ماهي خون گرفته خود جانب شست مي رود
من به خيال قامتت مي روم از جهان برون
شيخ به فکر طوبي از همت پست مي رود
بار چو بستم از درت مانع رفتنم مشو
زان که مسافر از وطن بار چو بست مي رود
خانه پرست از ريا رفت و به کعبه کرد جا
کعبه ماست هر کجا باده پرست مي رود
گيسوي حور اگر بود دام فسون ز قيد آن
مرغ که جست مي پرد صيد که رست ميرود
کلک زبان محتشم در صفت تو اي صنم
هر سخني که زد رقم دست به دست مي رود